Trędowaty

Zawsze mi się zdawało, że wiem o nim coś okropnego i smutnego, ale nie potrafiłem skonkretyzować tego wrażenia, on zaś zbyt mocno stąpał po ziemi, żebym czemuś tak ulotnemu mógł przypisywać znaczenie.

Gdy wczoraj powiedziano mi o jego nagłej śmierci, zaskoczenie i przestrach, które zawsze czuje się w podobnych momentach, natychmiast zastąpiła zgroza, wynikająca z uświadomienia sobie, czym było to coś okropnego i smutnego, co zawsze o nim wiedziałem.

Pisząc to teraz, sam siebie podejrzewam, że konfabuluję dla efektu. Zgrozę mogą przecież tłumaczyć inne rzeczy. Choćby słowa „powiesił się” w zestawieniu z kimś, kto z samobójstwem kojarzył się mniej niż ktokolwiek inny; albo myśl, że kiedy ja kosiłem trawę, on się do tego zabierał; czy w ogóle absurdalność tej sytuacji. W jednym momencie coś jest nie do pomyślenia, w następnym staje się dokonanym faktem, istniejącym niemal od zawsze i prawie z góry wiadomym. Cokolwiek  w życiu robił ten człowiek, teraz jest tym, który się powiesił, jakąkolwiek przeszedł drogę, teraz wiadomo, że od początku szedł do tego jednego punktu. Inaczej już nie będzie.

Śledztwo mające na celu wyjaśnienie okoliczności tej śmierci zostanie wszczęte w poniedziałek, ale wzniośli gadacze już po swojemu kłapią dziobami. Zaszczuty przez takich a takich, ofiara tych a tych. Mój Boże, on zaszczuty, on ofiara. Ten, który sam na lewo i prawo pomawiał, lżył, obrażał, rzucał oszczerstwa, kłamał, podżegał do samosądów, wyczyniał awantury na torach i przejściach granicznych, wygadywał bzdury. Dwóch było w Polsce partyjnych bossów, którzy w 2005 roku otrzymali życiową szansę na dorośnięcie do prawdziwej polityki – on i ten od polskich rodzin. I obaj z kretesem tę szansę zmarnowali, nie będąc w stanie wznieść się ponad siebie i swoje wąskie interesy. Prorodzinny jeszcze jakoś wylądował na cztery łapy w swoim zawodzie. Natomiast samobójcy z roku na rok wiodło się gorzej. Nikt nie wie, co było przysłowiową ostatnią słomką, która złamała ten niepokorny grzbiet. Ale wiele wskazuje na to, że zginął z własnej ręki w podwójnym sensie, sam sobie gotując ten los.